ارتودنسی همراه با جراحی فک
همانطور که ارتودنسی می تواند وضعیت دندان ها را اصلاح کند، جراحی ارتودنسی (که به عنوان جراحی ارتوگناتیک نیز شناخته می شود) نیز می تواند وضعیت مشکلات فک بیمار را اصلاح کرده و توانایی وی برای جویدن، صحبت کردن و تنفس را بهبود بخشید و ظاهر اجزای صورت فرد را زیباتر نماید. دکتر متخصص ارتودنسی از جراحی ارتودنسی برای بیمارانی استفاده می کند که فک آنها هنوز بطور کامل رشد نکرده و وضعیت گاز گرفتن دندان های آنها نامناسب بوده و با مشکلات زیبایی در صورت خود مواجه هستند.
فرآیند رشد فک معمولاً در سن ۱۶ سالگی برای دختران و در سن ۱۸ سالگی برای پسران کامل می شود. قبل از عمل جراحی فک می بایست رشد اجزای آن کامل شده باشد. به هر حال، حرکت دادن دندان ها قبل از عمل جراحی را می توان یک تا دو سال قبل از رسیدن به این سنین شروع کرد. در طول درمان ارتودنسی دندان که معمولاً ۶ تا ۱۸ ماه طول می کشد، لازم است بیمار از بریس استفاده کرده و بطور منظم با متخصص ارتودنسی برای اصلاح وضعیت بریس ها ملاقات کند.
با حرکت کردن دندان ها با استفاده از بریس، ممکن است بیمار تصور کند وضعیت گاز گرفتن دندان های وی به جای بهتر شدن، بدتر شده است. به هر حال، هنگامی که وضعیت فک در موقعیت مناسب پس از عمل جراحی ارتوگناتیک قرار گرفت، دندان های بیمار نیز در موقعیت مناسب قرار گرفته و مشکل بیمار بر طرف می شود. این عمل جراحی در بیمارستان و توسط یک جراح دهان بر روی فک پایین انجام می شود. به این منظور، استخوان فک پشت دندان ها جدا شده و دندان ها به سمت جلو یا عقب با توجه به نیاز درمانی بیمار حرکت داده می شود.
در صورتی که این عمل جراحی بر روی فک بالا انجام شود، موقعیت فک بیمار ممکن است به جلو یا عقب حرکت داده شود یا اینکه فک به سمت بالا یا پایین هدایت می شود. پس از گذشت مدت زمان لازم برای بهبود بیمار (در حدود چهار تا هشت هفته)، متخصص ارتودنسی وضعیت گاز گرفتن دندان ها به دقت تنظیم می کند. در اکثر موارد، بریس ها با گذشت ۶ تا ۱۲ ماه بعد از عمل جراحی برداشته می شوند.
پس از برداشتن بریس، لازم است بیمار از پلاک ارتودنسی متحرک برای حفظ نتایج این روش درمانی استفاده نماید. هر چند برخی مشکلات ارتودنسی نیاز به استفاده از بریس‌های ثابت برای دستیابی به بهترین نتایج در ارتباط با حرکت دادن دندانها دارد، ارتودنسی متحرک نیز می‌تواند یک روش درمان جایگزین برای افرادی باشد که به دنبال صاف کردن دندان‌های خود در شرایط خاص هستند.
با توجه به امکان خارج کردن بریس‌های متحرک از دهان برای تمیز کردن، فرآیند درمان از طریق آنها برای بسیاری افراد ساده‌تر خواهد بود.
دلایل فاصله دار شدن دندانها
بی‌نظمی و به هم فشردگی دندانها
گاهی اوقات دندان‌هایی که تازه در می‌آیند بیش از اندازه برای فضای فک بزرگ هستند و ردیف و مرتب در فک جای نمی‌گیرند.
دندان غائب
دندان غائب است اما فضای اختصاص یافته به آن وجود دارد و خالی است. وجود این فضای خالی وضعیت را به موازات درآمدن دیگر دندانها پیچیده‌تر می‌کند.
مکیدن انگشت
اگر چه مکیدن انگشت معمولاً منجر به اوربایت می‌شود، اما این عادت گاهی دندان ها را فاصله دار نیز می‌کند.
بزرگ بودن فرنوم لبی
فرنوم بافتی است که لثه‌ها و لب‌ها را به هم متصل می‌کند. اگر فرنوم از ابتدا بسیار بزرگ باشد، باعث فاصله‌دار شدن دندانها می‌شود.
پایین بودن اتصال عضلانی
عضله‌ای که لب بالا را به لثه‌ها متصل می‌کند، لب‌ها را در جای مناسب نگه می‌دارد. اتصال این عضله در برخی افراد اندکی متفاوت است و به همین دلیل دندانها به مرور فاصله دار می‌شود.
زبان زدن
عادت فشار دادن زبان به دندان‌های پیشین فک بالا یکی از علل اصلی ایجاد فاصله بین دندانها است.
ارتودنسی در سنین بالا و بزرگسالان
بسیاری افراد در سنین بالاتر تصمیم به انجام ارتودنسی می گیرند که این افراد باید توجه داشته باشند که رشد فک و دندان ها به پایان رسیده است و انجام هر کاری در این سن ممکن نیست اما اگر ارتودنسی در این سنین با هدف ردیف کردن دندان ها باشد قابل انجام است البته به شرطی که لثه های سالمی داشته باشند پس مرتب کردن دندانها در سنین بالا با توجه به داشتن لثه های سالم علاوه بر پیچیدگی بیشتر قابل انجام است اما تغییرات در فک امکان پذیر نمی باشد.
مدت زمان ارتودنسی دندان
علاوه بر آنچه بیان شد نکته دیگری که در ارتودنسی دندان باید به آن دقت کنید مدت زمان سیم کشی دندان می باشد. دقت داشته باشید اگر شما بخواهید این مدت زمان را کوتاه کنید طبیعتا باید به مراقبت های بعد از ارتودنسی دندان دقت داشته باشید.
به طور کلی دلایل مختلفی برای طول درمان ارتودنسی وجود داشته که یکی از مهمترین آنها معاینه های اولیه می باشد به طوری که اگر این معاینه های اولیه و عکسبرداری های لازم به صورت کامل انجام شود طبیعتاً تشخیص پزشک بهتر خواهد بود و ارتودنسی دندان بهتر انجام شده و مدت درمان آن کوتاه تر می شود.
علاوه بر این شدت ناهنجاری های دندان و فک نیز بر روی مدت زمان آن تاثیر میگذارد به طوری که نامرتب بودن دندان ها و کوچک بودن فک موجب می شود تا طول درمان افزایش پیدا کرده و از طرفی مدت زمان چسباندن براکت ها بر روی دندان نیز در این صورت بیشتر می شود که در این صورت بیمار باید مدت زمان بیشتری را نیز در مطب باشد.
از دیگر عوامل موثر سن بیمار است زیرا در سنین کم به دلیل نرم بودن بافت استخوانی بدن سیم کشی راحت تر انجام شده و دندان ها سریع تر به حالت درست خود بر می گردد. با وجود این امر می توان گفت بهترین سنین برای ارتودنسی دوران کودکی نوجوانی و قبل از پایان بلوغ می باشد.
لیگاتورهای الاستیک
لیگاتور الاستیک، کش‌های کوچک و رنگی هستند که برای نگهداشتن براکت‌ها روی سیم بکار می‌روند. هنگامی‌که سیم قوسی به براکت‌ها و دندانها فشار وارد می‌کند، دندانها شروع به حرکت و جابه‌جایی می‌کنند. گاهی‌اوقات برای اعمال فشار بیشتر در جهت خاص از نوارهای کشی و یا لاستیکی استفاده می‌شود. سیم‌ها با فشار ثابت به مرور زمان موجب حرکت دندانها و قرارگرفتن در موقعیت مناسب می‌شوند. گاهی برخی از افراد بزرگسال ممکن است به تجهیزاتی دندانی چون هدگیر نیاز داشته باشند تا رشد برخی از دندان‌های آنها متوقف شود.
بعد از خارج کردن ارتودنسی استفاده از نگهدارنده‌ها (ریتینر) لازم و ضروری است. نگهدارنده‌ها به‌جای حرکت و جابه‌جایی دندانها، آنها را در موقعیت جدید خود ثابت نگه می‌دارند.
همانطور که ارتودنسی می تواند وضعیت دندان ها را اصلاح کند، جراحی ارتودنسی (که به عنوان جراحی ارتوگناتیک نیز شناخته می شود) نیز می تواند وضعیت مشکلات فک بیمار را اصلاح کرده و توانایی وی برای جویدن، صحبت کردن و تنفس را بهبود بخشید و ظاهر اجزای صورت فرد را زیباتر نماید. دکتر متخصص ارتودنسی از جراحی ارتودنسی برای بیمارانی استفاده می کند که فک آنها هنوز بطور کامل رشد نکرده و وضعیت گاز گرفتن دندان های آنها نامناسب بوده و با مشکلات زیبایی در صورت خود مواجه هستند.
فرآیند رشد فک معمولاً در سن ۱۶ سالگی برای دختران و در سن ۱۸ سالگی برای پسران کامل می شود. قبل از عمل جراحی فک می بایست رشد اجزای آن کامل شده باشد. به هر حال، حرکت دادن دندان ها قبل از عمل جراحی را می توان یک تا دو سال قبل از رسیدن به این سنین شروع کرد. در طول درمان ارتودنسی دندان که معمولاً ۶ تا ۱۸ ماه طول می کشد، لازم است بیمار از بریس استفاده کرده و بطور منظم با متخصص ارتودنسی برای اصلاح وضعیت بریس ها ملاقات کند.
با حرکت کردن دندان ها با استفاده از بریس، ممکن است بیمار تصور کند وضعیت گاز گرفتن دندان های وی به جای بهتر شدن، بدتر شده است. به هر حال، هنگامی که وضعیت فک در موقعیت مناسب پس از عمل جراحی ارتوگناتیک قرار گرفت، دندان های بیمار نیز در موقعیت مناسب قرار گرفته و مشکل بیمار بر طرف می شود. این عمل جراحی در بیمارستان و توسط یک جراح دهان بر روی فک پایین انجام می شود. به این منظور، استخوان فک پشت دندان ها جدا شده و دندان ها به سمت جلو یا عقب با توجه به نیاز درمانی بیمار حرکت داده می شود.
در صورتی که این عمل جراحی بر روی فک بالا انجام شود، موقعیت فک بیمار ممکن است به جلو یا عقب حرکت داده شود یا اینکه فک به سمت بالا یا پایین هدایت می شود. پس از گذشت مدت زمان لازم برای بهبود بیمار (در حدود چهار تا هشت هفته)، متخصص ارتودنسی وضعیت گاز گرفتن دندان ها به دقت تنظیم می کند. در اکثر موارد، بریس ها با گذشت ۶ تا ۱۲ ماه بعد از عمل جراحی برداشته می شوند.
پس از برداشتن بریس، لازم است بیمار از پلاک ارتودنسی متحرک برای حفظ نتایج این روش درمانی استفاده نماید. هر چند برخی مشکلات ارتودنسی نیاز به استفاده از بریس‌های ثابت برای دستیابی به بهترین نتایج در ارتباط با حرکت دادن دندانها دارد، ارتودنسی متحرک نیز می‌تواند یک روش درمان جایگزین برای افرادی باشد که به دنبال صاف کردن دندان‌های خود در شرایط خاص هستند.
با توجه به امکان خارج کردن بریس‌های متحرک از دهان برای تمیز کردن، فرآیند درمان از طریق آنها برای بسیاری افراد ساده‌تر خواهد بود.
دلایل فاصله دار شدن دندانها
بی‌نظمی و به هم فشردگی دندانها
گاهی اوقات دندان‌هایی که تازه در می‌آیند بیش از اندازه برای فضای فک بزرگ هستند و ردیف و مرتب در فک جای نمی‌گیرند.
دندان غائب
دندان غائب است اما فضای اختصاص یافته به آن وجود دارد و خالی است. وجود این فضای خالی وضعیت را به موازات درآمدن دیگر دندانها پیچیده‌تر می‌کند.
مکیدن انگشت
اگر چه مکیدن انگشت معمولاً منجر به اوربایت می‌شود، اما این عادت گاهی دندان ها را فاصله دار نیز می‌کند.
بزرگ بودن فرنوم لبی
فرنوم بافتی است که لثه‌ها و لب‌ها را به هم متصل می‌کند. اگر فرنوم از ابتدا بسیار بزرگ باشد، باعث فاصله‌دار شدن دندانها می‌شود.
پایین بودن اتصال عضلانی
عضله‌ای که لب بالا را به لثه‌ها متصل می‌کند، لب‌ها را در جای مناسب نگه می‌دارد. اتصال این عضله در برخی افراد اندکی متفاوت است و به همین دلیل دندانها به مرور فاصله دار می‌شود.
زبان زدن
عادت فشار دادن زبان به دندان‌های پیشین فک بالا یکی از علل اصلی ایجاد فاصله بین دندانها است.
ارتودنسی در سنین بالا و بزرگسالان
بسیاری افراد در سنین بالاتر تصمیم به انجام ارتودنسی می گیرند که این افراد باید توجه داشته باشند که رشد فک و دندان ها به پایان رسیده است و انجام هر کاری در این سن ممکن نیست اما اگر ارتودنسی در این سنین با هدف ردیف کردن دندان ها باشد قابل انجام است البته به شرطی که لثه های سالمی داشته باشند پس مرتب کردن دندانها در سنین بالا با توجه به داشتن لثه های سالم علاوه بر پیچیدگی بیشتر قابل انجام است اما تغییرات در فک امکان پذیر نمی باشد.
مدت زمان ارتودنسی دندان
علاوه بر آنچه بیان شد نکته دیگری که در ارتودنسی دندان باید به آن دقت کنید مدت زمان سیم کشی دندان می باشد. دقت داشته باشید اگر شما بخواهید این مدت زمان را کوتاه کنید طبیعتا باید به مراقبت های بعد از ارتودنسی دندان دقت داشته باشید.
به طور کلی دلایل مختلفی برای طول درمان ارتودنسی وجود داشته که یکی از مهمترین آنها معاینه های اولیه می باشد به طوری که اگر این معاینه های اولیه و عکسبرداری های لازم به صورت کامل انجام شود طبیعتاً تشخیص پزشک بهتر خواهد بود و ارتودنسی دندان بهتر انجام شده و مدت درمان آن کوتاه تر می شود.
علاوه بر این شدت ناهنجاری های دندان و فک نیز بر روی مدت زمان آن تاثیر میگذارد به طوری که نامرتب بودن دندان ها و کوچک بودن فک موجب می شود تا طول درمان افزایش پیدا کرده و از طرفی مدت زمان چسباندن براکت ها بر روی دندان نیز در این صورت بیشتر می شود که در این صورت بیمار باید مدت زمان بیشتری را نیز در مطب باشد.
از دیگر عوامل موثر سن بیمار است زیرا در سنین کم به دلیل نرم بودن بافت استخوانی بدن سیم کشی راحت تر انجام شده و دندان ها سریع تر به حالت درست خود بر می گردد. با وجود این امر می توان گفت بهترین سنین برای ارتودنسی دوران کودکی نوجوانی و قبل از پایان بلوغ می باشد.
لیگاتورهای الاستیک
لیگاتور الاستیک، کش‌های کوچک و رنگی هستند که برای نگهداشتن براکت‌ها روی سیم بکار می‌روند. هنگامی‌که سیم قوسی به براکت‌ها و دندانها فشار وارد می‌کند، دندانها شروع به حرکت و جابه‌جایی می‌کنند. گاهی‌اوقات برای اعمال فشار بیشتر در جهت خاص از نوارهای کشی و یا لاستیکی استفاده می‌شود. سیم‌ها با فشار ثابت به مرور زمان موجب حرکت دندانها و قرارگرفتن در موقعیت مناسب می‌شوند. گاهی برخی از افراد بزرگسال ممکن است به تجهیزاتی دندانی چون هدگیر نیاز داشته باشند تا رشد برخی از دندان‌های آنها متوقف شود.
بعد از خارج کردن ارتودنسی استفاده از نگهدارنده‌ها (ریتینر) لازم و ضروری است. نگهدارنده‌ها به‌جای حرکت و جابه‌جایی دندانها، آنها را در موقعیت جدید خود ثابت نگه می‌دارند.
- شنبه ۰۹ اسفند ۹۹ ۱۳:۱۷
- ۲۲۳ بازديد
- ۰ نظر